Verrassing

Er werd door enkele volgers van dit blog gevraagd wat mijn motivatie is voor deze pelgrimage. 
Tja, dat is echt zo'n vraag, waarbij het antwoord niet zo eenvoudig te geven is als het stellen van de overigens terechte vraag. Toch doe ik graag een poging. 
Oorspronkelijk was een pelgrimage een vorm van boetedoening. Dat is het voor mij niet.

Het is voor mij allereerst een bezinnings-moment aan het eind van mijn arbeidzame leven en kort voor het moment waarop ik 65 jaar hoop te worden. Wat heb ik van mijn leven gemaakt? Wat was goed en wat was minder goed? Hoe kijk ik naar Ria, onze kinderen, mijn familie? Wat wil ik nog doen in mijn volgende levensfase?

Verder heeft het voor mij ook een religieuze lading. Wat heeft mensen vroeger in religieus opzicht bewogen?
In hoeverre speelt dit nu nog een rol? In hoeverre speelt dit bij mij nog een rol?

Ten derde geniet ik gewoon van de cultuur en de natuur en is het altijd weer boeiend om andere mensen te ontmoeten. 

Ik vind het ook enigszins een uitdaging om te zien of ik het doorzettingsvermogen heb om deze tocht te volbrengen. De sportieve uitdaging komt voor mij pas op de laatste plaats. 

Zondag regende het tot twaalf uur en als je het dan ook nog koud krijgt, vergaat je de lol snel. En als ik dan ook weer zo'n modderig grindpad over moet, denk ik wel eens: "Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig?" Alhoewel je die lastige momenten ook weer snel vergeten bent als je een paar uur later weer een herberg hebt gevonden. 

Dit keer werd dat na 65 kilometer de aubergine de pellegrino San Javier in Astorga, een mooie oude herberg, die ook wat kleiner is. Daardoor was deze vannacht gelukkig een stuk rustiger dan die in Leon, waar ik door een heftig ronkende buurman die nacht weinig heb geslapen. Hierdoor heb ik vannacht wat achterstallige slaap in kunnen halen. 

Vanmorgen gingen we, vergezeld van meerdere regenbuien, op stap naar de hoogste top van onze pelgrimstocht, de Cruz de Ferro, met een hoogte van 1504 meter. 
Hier heb ik net als heel veel andere pelgrims, symbolisch een deel van mijn last achtergelaten, door hier een steen neer te leggen, die ik vanuit Epe had meegenomen. Op verzoek van vrienden heb ik hier ook nog een tweede steen(tje) achter gelaten. Zie de foto's. 

Het was een stevige tocht, maar ook in een schitterende omgeving. Op de top hadden we een matig uitzicht door regen en mist. Direct na de top hadden we wel een mooi uitzicht -zie foto-, waarna een afdaling gedurende 15 kilometer naar 
500 meter volgde. Zo'n lange afdaling heb ik op de fiets nog nooit meegemaakt. 

Gert is vandaag jarig en in dat kader werd hij vanmorgen verrast door de mededeling van Ria, zijn vrouw, dat zij en de andere ("mijn") Ria, ons komende zondag op komen halen in Santiago. Dat was niet alleen voor Gert, maar uiteraard ook voor mij, een grote verrassing. Fantastisch dat de Ria's ons op deze manier willen verrassen. Woensdag 18-05 vliegen we gezamenlijk terug naar Nederland. Geweldig toch!?

Vannacht slapen we in pelgrimsalbergue
San Nicolas in Ponferrada, waar opvallend is dat er heel veel jeugd is. De wetenschap dat de Ria's ons vanaf zondag gezelschap houden en dat de terugreis op een plezierige wijze geregeld is, zal  ongetwijfeld onze nachtrust bevorderen.